Ah yüreği kor ile olmaktır yâr olmak… O koru sessiz, sedasız taşımak gerek. Hem de yere düşürmemek… O koru üşütmemek gerek ayrıca. Diyeceksin ki; kor üşür mü? Üşür. Ehil olmayanın eline düşende çok üşür. Koru tutabilenler özünde ne varsa açığa çıkarır. O kordur nefsin karadeliklerini tıkayıp insanı canı ile buluşturan. Birde Ali’ye yâr olmak var …
DAKİKA DAKİKA YAŞARSIN AMA YİNE DE DOYAMAZSIN. Öyle anları vardır insanın. Anbean muhabbet, anbean sevda soluklar… Nefes alır verir sevdiği ile. Zaman nasıl geçmiş, saatler biri birinin ardı sıra nasıl takılmış hiç anlaşılmaz. Her doygunluk yeni bir hasretin ilk saliselerini vurur. Ne bakmaya, ne dokunmaya doyulamaz. Ne de yaşananı sözle ifade etmek mümkün… En iyisi …