Uğur Canbolat

BİR gece vakti tut kalbimden nazarım. Tut ki, aksın pınarımınöz suyu. 
Geceyi sulasın sevda ile baştan başa…
Ve bir türkü tuttursun dağlardan duman tüttürür gibi.
Ulaştır beni desin yâre, ulaştır. 
Aya bir urgan atsın tırmanmak için. Sevilsin,kahramanı olsun, tadı taşsın gönülden cümlelerin. 
Yâre geçit vermeyen dağ neleri hak etmez ki!
İşte o zaman ya aşmak düşer yiğide ya deşmek.”Dağlar seni delik delik delerim.” Bununla da kalmam dağlar hey!..”Kalbur alır toprağını elerim..” 
Ardından ne mi gelir?
Düzlüğe varılır.
Varılır da yâr elinden bade içer gibi kahvetelvelendirilir.
Okkalı hemi de. 
Bir de şiir olmalı fincanın yanında.
Henüz ıtırlanmış, taze.
Ve o an tuttuğun fincanın kulpu değildir, bilesin.
Kalbidir yârin.
Bir gece vakti geldi mi kahvenin kokusu, gelen kokudeğildir sadece. 
Elidir yârin.
Kalbin sıcaklığı ondandır. 
Ondandır kalbin sıcaklığı, ondandır.
Gelmiştir ve tutmuştur kalbinden.
13.12.2018