VER ATEŞİ KAZANLARA


YANAN yansın, ver ateşi kazanlara…

Yanmalı.

Yanmadan olmaz. Nasıl gider hamlıklar yoksa ah nasıl…

Ve ne bilir hayatı yanmayan, ne bilir?

Ne bilir, firkatin azabını, vuslatın ilmek ilmek dokunduğunu…

Ver ateşi kazanlara, ver ki, yansın.

Kötülükten yana ne varsa üstümüzde açığa çıkan yansın.

Onlar yanmadıkça bize hayat yok… Yaşamak yok, neşe yok…

Kuruyacak hayat pınarlarımız.

Çöle döneceğiz. Gözeler bize taze su vermeyecek. Serinletmeyecek rüzgârlar.

Gecemiz gece olmayacak, gündüzümüzse gündüz.

Tazelemeyecek sabahlar bizi.

Onun için ver ateşi kazanlara, ver. Yansın, yanması gerekenler.

Yansın ki, onlar, yanmayalım biz.

08.12.2018

Bir yanıt yazın

E-posta adresiniz yayınlanmayacak. Gerekli alanlar * ile işaretlenmişlerdir

Related Post

  • Bir Hasrettir İstanbul

    Gönlümüzün payitahtıdır kutsal şehirlerimizden sonra. Ona bir başka bakarız. Bir başka hissederiz onu. Hasret yangınlarımız orada ateşlenir, vuslatın sükûtu yine…

    Read More

  • İlim ilim ilmektir

    UĞUR CANBOLAT MUSİKİ meclisi kuruluyordu her hafta. İlahilerle başlayıp deyişlere geçiyorduk. Ardından yol gösteren irfan türküleri sıraya giriyordu. Sürpriz konuklar…

    Read More

  • Anlamsızlığa dayanır mı bu kalp?

    UĞUR CANBOLAT SEVGİSİZ bir aileye doğmuştu. Muhabbet fukarası olunduğu için yuvaya dönüşemeyen dört duvarın arasında gelişip büyümek elbette hiç kolay…

    Read More