BIRAKTIĞI notta bu yazıyordu. Kısaydı ve emir kipiyle yazılmıştı. Belli ki çalışmam gerekiyordu üzerinde. İlk okuduğumda ciddiyetine varamadım. Şaka gibi geldiydi hatta. Okudukça kısacık olan bu cümle çok uzun geldi bana. Kendine şahit ol. Ne demekti bu? Nasıl başaracaktım? Ne sebeple gerekmişti? Sorular birbirine ulanıp gitti. Önce kendimi görmem gerekiyor diye düşündüm. Tarafsız bir anlayışla …
EVİN önündeki erik ağacına sırtımı verip oturmuştum. Epeyce bekledim. Gözüm yoldaydı. Gelecek olanı bekliyordum. Benim olanı, yüreğime sardığımı, orada besleyip büyüttüğümün yoluna bakıyordum. Sabredemez oldum bir süre sonra, kalkıp yola doğru hızlı adımlarla gidiyor elimi alnıma koyarak gölgeliyor ve yola uzun uzun bakıyordum. Gelen yoktu. Bir süre öylece kalıyordum. Yorgun adımlarla geri dönüyor tekrar sırtımı …