SEVDİKLERİNİ böyle severdi. Daha kısa ifade etmek istediği zamandaysa “İbrişimim” derdi. Ve susardı uzunca. Bendeki karşılığı şuydu. Bu söz o kadar önemli ve bir o kadar da içi dolu ki, harfler, cümlenin ipine dizdikten sonra bir süre söze ara vermek gerekirdi. Ağırlığı vardı. Değeri yüksekti. Hazmedilmesi gerekirdi ve bu biraz zaman isterdi. Dikkati hak ederdi. …
EVET, bir gece hecelemesi bu, gündüz de devam eden… Gecenin siyah zülüflerini tel tel edip kelimelere bağlarım. Her bir tele tutunmuş olan bu harfler bir sevda ahengiyle yan yana dizilirler. Hece olurlar, kelimeler üretmek için… Durmazlar burada. Henüz hikâyenin başındadırlar. Heyecan kalbi ağıza getirir. Getirir de kelimeler iç devinime girerler. Bir uğultu başlar. Bir şehrayindir …