RADYODA “Bir Fırtına Tuttu Bizi, Deryaya Kardı Bizi” türküsü duyuluyordu. Gözleri kapalıydı. Sessizlik vardı. Tam eşikten ayağımı aşırmak üzereydim ki, içimde bir tereddüt belirdi. Geri dönmenin mi yoksa içeriye girmenin mi doğru olacağından şüpheye düştüm. Ağırlık dönme yönündeydi. Kendimi usulca geriye çekiyordum ki; gel içeri dedi, gel. Seni bekliyordum. Gözleri hâlâ kapalıydı ama beni görmüştü …
SEN hep kapılar paylaşıyorsun diye açtı sohbeti. Kapılar önümlidir. Hangi kapılardan geçtiğin, hangi kapılardan çağrı aldığın konusunu önemse. Bir de sadece maddi kapılardan geçmez insan. Aklımızın, fikrimizin, gönlümüzün de kapıları var. En mühimi bilinç kapılarımız var. Bir üst şuura doğru kapılardan geçilir. Eşiğinde durduğun kapının kıymetini bilmelisin. Kapıyı çalmayı da… Sözü nereye getirecek acaba diye …