NUR yüzlü bir nineydi. Göçtü. Yükü hep güzelliklerle doluydu. Ne sırtına ne de gönlüne yaban bir şey almadı. O ağırlıktan yana değildi. Hafiflik isterdi. Kimseye de yük olmadı. Fazlalıklardan kendini arındıran başkalarına zahmet verir miydi hiç? O da vermedi. Belini dünya ile bükmedi. O zaman rükusunun da secdesinin de sahte olacağına inanırdı çünkü. Yüzü dışarıya …
AH Kerimem ah… Nerelerdesin gönlümün aydınlığı, nerelerdesin? Neden sesin sesime ulaşmaz Kerimem, neden? Neden ulaşıp da çoğaltmaz çığlığımı? Nereye göçtün böyle? Kuşlar haber vermez oldu senden. Turnalar ulaştırmaz mı sana selamları mı? Ya rüzgârın dalına astığım nağmeler, onlar da mı erişmez gönlüne? Kerem etmez misin Kerimem? Tutmaz mısın adımı aklında mıh gibi? Ne oldu sana? …