TILSIMLI bir düğüm gibiydi… Açtıkça açılıyordu. Hatta güzelleşiyordu. Daha evvel insanın bilmediği bir koku salıyor iç dünyasına ve bir mest oluş hâli sunuyordu. Şaşkındı. Nasıl olduğuna bir türlü açıklık getiremiyordu. Düğüm dediğin sıkıştırır, pekiştirir, bunaltır diye düşünüyordu. Bu düğüm nasıl ferahlatıyor beni, nasıl inceltiyor ve nasıl bu kadar yoğun bir huzur sunabiliyordu? İşte aklı bunu …
DÜŞÜNDÜM, ben de böyle miyim diye. Zira karşıma oturdu hilal kaşlarını düşürdü, yüzünü de bulutlandırarak “ben öksüzdereyim” deyiverdi. Hayır dedim, elbette değilsin. An geldi aynı düşünceler zihnimde mekân tuttu. Dönüp duruyorlar mütemadiyen. Üstelik şiddetini arttırarak. Bir yanım onayladı, diğer tarafım ise şiddetle karşı çıktı. Baktım olmayacak ortayı bulmaya çalıştım. Bir denge kurdum. Yalnızca yağmur zamanı …