Uzunca sustu. Sessizlik kesti her yanı. Çıt çıkmıyordu. Önemli bir cümle kuracağı zamanlar hep böyle olurdu. İçinde bir nevi bahar temizliği yapar, ortalarda en küçük bir çer çöp bırakmazdı. Sözün yerli yerinde olması için bunun gerekli olduğunu düşünürdü. Ve sözün yere düşmemesi gerekir derdi. Söz gönle söylenir. Akla söylenir söz. Zihne emanet edileni de olur …
HAYATIMIZ adımlamalarımızdır. Beş adım sağa, bin adım ileri, dört adım sola, bir adım geri vs bununla bitmiyor mesele… Adımlarımız nereye? Adımlarımız kiminle? Adımlarımız ile andımız arasında sıkı bir bağ var mı? Adımlarımızın aslında adımız olduğunun ne kadar farkındayız? Adımlarımız bizi biz yapar, ya da bizi bizden eder. Bizi ülkümüzden, düşünce dünyamızdan eden adımlar felaketimizdir. Susuz …