Eskileri ‘Kafa kağıdı’ derlerdi. Anadolu’nun fakir ve gariban bir evladı gurbet eline çalışmak için geldiğinde işvereni onun ‘Kafa Kağıdı’nı alır sağlam bir yere saklardı. İşler istediği gibi yürümediğinde ileriye sürdüğü en önemli tahdit buradan gelirdi. ‘Kafa kağıdın bende’ Bu esaret anlamına gelirdi. Bir yerlere kıpırdayamazsın, kıskıvrak elimdesin anlamına geliyordu. Yıllar önceydi. Derin mi derin bir …
ONA böyle hitap ediyordu: Kar tanesi. Kendisi için anlamı büyüktü. Ne incinmiş ne de incitmişti… Her zaman yüce bir naiflik içindeydi davranışları. Kar tanesi bilindiği üzere su moleküllerinden oluşuyordu. İnsan ve dünya için suyun önemi açısından baktığında dolaylı biçimde hayatım diyordu. Kristalim diyordu. Kendinde olanı katışıksız olarak yansıtanım diyordu. Şeffaf olanım, içi, dışı bir olanım …