NE çok yapıyoruz bunu. Yapmamalıyız. Bir şeye geç kalan her şeye geç kalıyor zira.
Bu bir telafisizlik hâlidir. Giderilmesi mümkün olmuyor, yerine konulanlarsa işe yaramıyor.
Onun yerine bunu verelim anlayışı kendimize yaptığımız zulümlerin önde gelenlerinden ne yazık ki…
Selamı, merhabayı ertelemek kime yarar sağlar.
Ertelenmiş bir tebessümün yerine ne konulabilir ki. Yapılan hiçbir ikame çalışması onun yerini tutmayacaktır.
Sabah ertelenir mi? Uykuya verdiğiniz ve ertelediğiniz bu zamanın yerine ne koyabilirsiniz?
Ertelemek öğrenmemektir. Sınıfta kalmaktır.
Yaşamayı öğren. Sevmeyi, sevilmeyi, şefkat duymayı, derde derman olmayı…
Ölmeyi öğren mesela. Bu hayatı öğrenmektir de aynı zamanda.
Maddeyi kontrol altına almayı, zamanı kullanmayı, geç kalmamayı öğren.
Sadece mideden beslenmeyi bellemek yetmez. Ruhtan ve kalpten beslenmeye de öncelik vermelisin.
Disiplinli olmayı, duygunu düzenlemeyi, öğrendiklerini zihnileştirmeyi, düşündüklerini düşünmeyi öğren.
Ve hiç birini erteleme. Yoksa kendini ertelemiş olursun. Bu ise yaşamamış olmaktır.
29.03.2019
