Canlı varlıklarda besleyici sıvının ve kanın dolaştığı kanala damar deniyor.
Ben ise senden besleniyorum.
Senle doyuyorum.
Sen benim kalbimin etrafını çepeçevre kuşatmış his damarımsın.
Duygularımı besleyip büyütensin.
Onların coşması, taşması hep bundan.
Arada daraldığı, kuruduğu da olur elbet… Hiç mesele değil. Sonunda öyle gürül gürül akışı var ki, her şeye bedel.
Çağlayan gibi.
Ya da yukarılardan aşkla, şevkle düşen bir şelale şiddetinde.
Tahta kesitlerinin de damarı var, mermerlerin de öyle…
Taşlarda da damarlar var.
İnsanlarda damar damar… Her birinin bir huyu, soyu, sopu var.
Bilirim.
İnatçılık da bir damar, sevgi dolu olmak da.
Merhamet de bir damar, şiddet de.
Ama bu damar başka…
His damarı.
Duyguların renk cümbüşüne bürünerek kalbi pompalaması.
Kalbim yaşamam için kan pompalıyor.
Sen ise his damarı ile kalbimi!
05.12.2017
