UĞUR CANBOLAT İSTANBUL’UMSUN! YÂR gönlü İstanbul’dur… Her gönül bir İstanbul’dur demişti şair. Öyledir. Yâr senin İstanbul’undur. Onun sokaklarında nefeslenir, dinlenir, yârdan şefkat dilenirsin. Küstü mü yâr, İstanbul küser. Çıkmaz sokaklara vurursun başını da çıkan sokak bulamazsın. Yâr… İstanbul! İstanbul’umsun yârim! İstanbul’umsun! BİR GÖNÜL TUTUŞMASI UZUNCA sustu. Sessizlik kesti her yanı. Çıt çıkmıyordu. Önemli bir cümle …
UĞUR CANBOLAT GENELLİKLE yaşadığımız durum bu. Somutlaşmamış anlamların peşi sıra giden, başı dönen, ne yapacağını bilmeyen, şaşırıp sersemlemiş sergerdanlardan pek bir farkımız yok. Dilimizde kelimeler, kavramlar var. Döndürüp duruyoruz. Öylesine iştahla sözü havalandırıyoruz ki, değme gitsin. Ancak sözlerimiz hep soyut… İspatı yok. Uygulama sahasına taşınamamış. İşin nutuk atma kısmı tamam ama planlayıp ortaya koyma tarafı …