“SENİ bekleyen sensin” diyerek başladı muhabbet… İnsanı esasen kendisi beklermiş, başkası değil. Oysa biz bugüne kadar tam tersine inandırılmıştık. Kendimize ünsiyetimiz olmalı. Yani kendimize aşina, daha güncel bir deyişle ifade edecek olursak kendimizi bilmeliyiz. Bu gerçekleştiğinde mesele çözülecek. Göreceğim ve bileceğim ki; beni bekleyen benim. Başkası değil. Seni ne bekliyor sorusuna vereceğimiz en tatmin edici …
İDDİALI bir giriş olmasın ama çoğumuz bu haldeyiz. Biraz öyle biraz da böyle diyebileceğimiz bir kargaşanın tam da ortasında yaşayıp gidiyoruz. Buna yaşamak denirse tabi. Bir karmaşa yumağı gibiyiz. Çözdükçe başka bir yanımız ortaya çıkıyor. Nasıl mı? Seven bir yanımız var ve bu çok güçlü bir duygu. Ama bir o kadar da sevdiklerimize kıyıcı olabilen …