BİR Ramazan akşamları böyle olurdum bir de köyde uzun süren kış gecelerinde dedemle birlikte zaman geçirdiğimde. Mır mır… Kedi gibi munis ve sevimli. Dedemin başımı okşamaları hiç bitmesin isterdim. Uzattıkça uzatırdım. Parmaklarını sanki saçlarımın arasında değil kalbimin üstünde dolaştırıyor sanırdım. Sığardım dedemin parmakları arasına. Sığınırdım. Orası benim tenham olurdu. Bir tek benim tenham. Anlatılmaz bir …
KENDİ yakamızı en çok kendimizden kurtarmaya çalıştığımız zamanlardı. Heyecanımız yüksekti. Hareketliydik. Bir yerlerde duramıyor davranışlarımızı kontrol etmekte zorlanıyorduk. Yürüdüğümüz açık alanlarda, minibüste, toplu taşıma araçlarında yüksek tonda konuşuyorduk. Dün duyduğumuzu bugün satmanın derdindeydik. Oysa kelimeler içimize işlememişti henüz. Yüreğimizde damıtmamıştık. İçimizde bir kıvama getirmemiştik daha ama durmadan konuşuyorduk. Herkes bizi duyacak ve gerçeği bulacaktı. Böyle …