SİZİ bilmem ama benim çocukluğumun en unutulmaz hâtıralarındır. Ne çok severdik küle gömüşmüş patatesleri. Ne zaman yeme kıvamına geleceklerini sabırsızlıkla beklerdik. Ara sıra kontroller yapardık parmaklarımızın yanması pahasına da olsa. Yanmayı ilkin orada öğrendik belki de, kim bilir? Bir nimete ulaşmanın yanmadan, emek çekmeden, sabırla beklemeden, olgunlaşması için onları küle belemeden olamayacağının ilk dersleri o …
YANILMA, sönmez. Küllenebilir belki ama hep varlığını korur. Korumalı da. Dünya hay huyu içinde duygu iniş çıkışları yaşarsın. Küsersin, kızarsın hatta. Kendini yasaklar koyarsın. Ateşi söndürmek için elinden ne geliyorsa yaparsın. Üzerine sular dökersin kova kova. Ve söndü zannedersin. Küllendiğini var sayarsın. Bir süre öyle gider. Tamam dersin artık söndü, külleri bile kalmadı. Hayır sönmez. …