BİLMEZSİN elbet nereden bileceksin ki… Soruyu sormuş cevabı da vermişti. Sıradan bir cevap değildi, hükmü içinde barındırıyordu. O beni benden daha iyi tanıyordu. Seviyordu beni. Hem de herkesten daha çok. Bu sebeple itiraz etmeyi aklımdan bile geçirmedim. Susmuştum. Susamıyorsun diye devam etti, susamıyorsun. Oysa sustuğumu sanıyordum. Nazarım dedi, sadece dilin susması susmak mıdır? Yeterli midir? …
SEN anlarsın beni, çünkü bilirsin dedi. Bilen anlar, anladıkça daha fazla bilmeye başlar. Nedir efendim dedim. Bugün kendimi bir bozkır kadar yalnız hissediyorum. Tüm yaprakları dökülmüş, sadece gövdeden ibaret kalmış bir ağaç gibiyim. Sen buna yapayalnızlık diyebilirsin dedi. Neden kendisini benim anlayabileceğimi düşündüğünü tam kavrayamadım. Benim bozkırlı oluşuma mı bir telmihte bulundu yoksa kendisi gibi …