ERKEN uyanmıştı. Bir sefere çıkacak gibiydi. Hafif bir telaşı olsa da diğer yandan da aşırı bir sükûnet hissediliyordu. Uzun uzun seyretti. Uyandırmamaya çalışarak saçlarını narince okşadı. Yanağından öpüp öpmeme konusunda gidip geldi. Uyandırmak istemiyordu. Kıyamıyordu ona. Hiç kıyamamıştı zaten. Hep onun konforunu sağlamaya çalışmıştı. Hayatının önceliği oydu. Öncüsü de… Yaşamını onun etrafında örmüştü. Yanında olayım …
YILLARDIR bekliyordu gelmesini. Usanmamıştı bundan, üstelik haz da alıyordu. Beklerim diyordu, ben onu beklerim. Hep beklerim. Bekliyordu da gerçekten. Kimi zaman pencerede bazen balkonda ama hep bekliyordu. Gönderdiği günü dakikasına kadar hatırlıyordu. Gününü, saatini hiç unutmamıştı. Bunlar üzerinde düşündüğünde acaba hiç mi göndermedim dediği de oluyordu kendi kendine. Gittiği halde nasıl oluyor da bu kadar …