EVİN önündeki erik ağacına sırtımı verip oturmuştum. Epeyce bekledim. Gözüm yoldaydı. Gelecek olanı bekliyordum. Benim olanı, yüreğime sardığımı, orada besleyip büyüttüğümün yoluna bakıyordum. Sabredemez oldum bir süre sonra, kalkıp yola doğru hızlı adımlarla gidiyor elimi alnıma koyarak gölgeliyor ve yola uzun uzun bakıyordum. Gelen yoktu. Bir süre öylece kalıyordum. Yorgun adımlarla geri dönüyor tekrar sırtımı …
SERÇELER sekip duruyordu önünde. Bir inip bir kalkıyorlardı. Sol avucunda tuttuğu buğdaylardan alıyor sağ eliyle serpiyordu onlara. Serçeler de bazen ürkek kimi zamanda hücum eder gibi alıp havalanıyorlardı. Oturdu taşın üstünde hem iler geri sallanıyor hem de sürekli belli belirsiz bir biçimde “Nazlım” diyordu. Kuşlarla böyle eğlenen birine daha önce rastlamamıştım. Onların nazlı nazlı süzülmelerine …