GÖRÜR görmez böyle dedi. Ne güzel bir dua ne hoş bir niyaz ve ne kadar yüz güldürücü bir temenniydi bu. Belli ki, çok özlemişti. İçi içine sığmayıp dışarıya taşıyordu. Gözlerinden ışık saçıyordu. Kenardan yürümeye gerek yok. Saklanmak anlamsız. O zaman itiraf edeyim bende özlemiştim. … ONU ne vakit görsem çiçekler açardı içimde zaten. İlk baharım …
UĞUR CANBOLAT HAREKETLİ bir çocukluk geçirmişti. Ele avuca hiç sığmadı. Kimse onu bir yerde sabit tutamadı. Ağaçların tepelerinde, damların üstünde birinden diğerine sekme, minarede riskli hareketler yapma, kimsenin gidip dönemediği uzak yerlere hiçbir çekince ve yorgunluk emaresi göstermeden gidip dönebilme gibi özellikleriyle tanındı. İlk zamanlar yaramaz bu diyenler oldu. Bu yargıyı ağır bulanlar oldu elbette …