NE zaman gezmeye götürse cami önlerinden geçerken muhakkak yemcilere düşürürdü yolunu. Özellikle görmemi isterdi sanki. Sonra da yem atmak ister misin derdi. İsterdim. Zamanla bir ritüel halini aldı. Yapmadığımızda bir eksiklik hissi ile geri dönerdim. Güvercinlerin üzerime doğru üşüşmelerinden aldığım hazzı nasıl anlatabilirdim ki… Köyde tavuklara da yem atardım. Kimi hızlı koşar, kimi arkada kalırdı. …
NE çok tozlanıyoruz aslında… En çok da sanırım şuurumuz tozlanıyor. Bilincimiz tozlar altında kalıyor. Vermesi gereken tepkiyi veremez oluyor. Dikkatlerimiz dağılıyor, ilgilerimiz pörsüyor, bilgilerimiz ise eskiyor. Güncelleyemiyoruz kendimizi. Tozlanmış bilgilerimizle yaptığımız eylemler, ameller ne kadar diriltici olabilir ki? Dilimiz bile tozlanıyor, doğru kullanılmadığından. Hatır soruşlarımız pırıltısını kaybetti. Selamlaşmalarımız ışıtıcı değil artık. En çok da galiba …