UĞUR CANBOLAT HERKESE gül isimleriyle hitap ederdi. Tercih ettiği gül genellikle o insanın kişiliğine uygun düşer ve böylece onların ayakları yerden kesilir sevinçlere gark olurdu. Mutlu olurlardı. Kim bilir bu hayatta niceleri isimleri gül ve türevlerinden oluşmuştu ama kimse onlara bu isimlere layık şekilde davranmamıştı. Güle bakar bir naiflikte bakmamıştı. Gülü seyredercesine uzunca sevgiyle izlememişti. …
UĞUR CANBOLAT ŞARKININ sözleri gibiydi hayatı. Penceresine kuş konmamıştı hiç. Ona ötelerden selam getirmemiş, neşelenişleriyle kalbine ılık merhabalar iletilmemişti. Kendi yalnızlığının dehlizlerinde karanlıklar içindeydi. Her gün daha fazla kararan bir karanlıktı bu. Gözü hiçbir şeyi seçemiyordu. Nesneleri tanıyamaz olmuş, anlamlarını yitirmişti. Teması kesilmişti varlıklarla. Dolayısıyla kendini de var kılamıyor, hayata mânâ katamıyordu. Dahası kendini tanıyamıyordu. …