Hat sanatı üzerinde yol almaya çalışanları her zaman farklı olarak gördüm. Hissedişleri, duruşları, selamlaşma biçimleri, iletişim kurma tarzları, tevazuları hep dikkatimi çekmiştir. Onları sürekli sessiz bir hayranlıkla izlerim. Hattat Kemalettin Aktaş tevazusu, net ve berraklığı ile sessiz iletişimiyle kalbimin takibindeydi. Geçtiğimiz aylarda o tevazunu bir kere daha elime tutuşturduğu cemilesinde ismimi görünce fark ettim. Bugün …
UĞUR CANBOLAT “ÖNCE halleşelim sonra helalleşelim.” Kimi görse isminin önüne yüksek sesle “Hele” ekler ve ardından mutat olarak bu cümleyi kurardı. Mıknatıslı bir seslenişi vardı. Değil insanlar, bu kalbi coşkudan coşkuya salan çağrısına istese kurtlar ve kuşlar bile gelebilirdi. Öyle içten, öyle gönülden ve öyle sıcacık çağırırdı ki, direnmek fermana mahsustu. Kabullenen bir yapısı vardı …