Kısa Kısa

İSTANBUL’UMSUN!

YÂR gönlü İstanbul’dur… Her gönül bir İstanbul’dur demişti şair. Öyledir. Yâr senin İstanbul’undur. Onun sokaklarında nefeslenir, dinlenir, yârdan şefkat dilenirsin. Küstü mü yâr, İstanbul küser. Çıkmaz sokaklara vurursun başını da çıkan sokak bulamazsın. Yâr… İstanbul! İstanbul’umsun yârim! İstanbul’umsun! 29.06.2017

ÖZLEMİM TAŞTI

ÖYLE dedi. Konuştu, konuştu, konuştu… Doyamadı konuşmaya. Sonunda “Özlemim taştı” dedi. Çünkü başka türlü izahı zordu. Maviyi sever misin diye sordu içinden. Onun yerine kendini koyarak cevapladı. Evet. Sordu yine. Konuşması bitmediği gibi soruları da bitmiyordu. Kırmızıyı sever misin? Cevap değişmedi. Evet dedi yine sevdiğinin yerine hayalen geçip. Evet. Ne sorular bitti, ne de cevaplar …