GÜN gelir öyle haller yaşarsın ki avazın her yeri kaplar.
Çığlıkların peşi sıra gelir.
Sesinden sen bile ürkersin.
İnsan bu, halden hâle evrilir. Dün cemâl gördüğün için şen ve şatır olan gönlün bugün ‘Yâr benden ırak düştü’ diye inim inim inler.
Mesafeler avazını güçlendirir.
Öyle ki; bir avazın yerde, bir avazın göktedir.
Bir tek sen işitirsin.
Bir de sevdiğin.
Aşığın avazını sadece maşuk işitir.
Uzayan yollar daha da keskinleştirir avazı.
Gönlünün yeri de, göğü de o sesle yankılanır.
Avaz, avaz!
23.062017