SUSUZLUK üzerine konuşuyorduk. İnsanın nelere susadığı, nelere özlem duyduğu meselesi… Hasretin başı dumanlı dağlar gibi başımızı döndürmesi… İçinde her dem kaynayıp durana uzak düşmek, özledikçe özlemek… Doğru değerlendirilirse olduran, iyi yönetilemezse öldüren hasret… Suya sadece insan susamazmış. Su da insana susarmış. Avuç avuç içilmek ve serinlik vermek istermiş kendisine müştak olana… Zaman zaman sessizlikler de …
SIKINTILI bir vaktin sıkıştırması ile daha da büzüşmüş oturdu yerde dermansız kalmıştı. İştiyakı vardı, inkişafa açıktı ama hapsolduğu yerden çıkmaya henüz bir mecal bulamamıştı. Çağrıldığı bir davete kıramadığı için icabet etmiş ama durum yine değişmemişti. İçinde bir boşluk vardı. Bir yandan da uğultular. İnsan hissetmediğine hasret duyar mı diye itiraza yelteniyor ama yine de ziyadesiyle …