GÜL

SEN gülünce her şey gülüverir sevdiğim.

Mevsimler değişir. Yerlerini sana terk ediverirler.

Sen gül onun için.

Gül ki, güller açıversin.

Senin gülmen gül mevsimidir bana, bilirim.

Ve bilirsin, işte onun için hep gülmeni isterim.

Gül mevsimi solmasın dilerim.

Soldu mu gül yüzün gülücükler eksilip çehrende, ben sonbahar olurum.

Kış hatta…

Üşüten soğuklar gelir üstüme.

Aklıma, yüreğime.

Çok üşürüm ben, sen gülmediğinde.

Geçmesin gül mevsimi, sen hep gül.

Sen gülünce her şey gülüverir sevdiğim.

Gülüver ki, hep taze olsun güller.

Ve ben sana yüzünde açan güllerle yarışamasa da topladığım gülleri vereyim.

Güle gül yakışır değil mi?

Ve gülmek!

13.02.2018

Bir yanıt yazın

E-posta adresiniz yayınlanmayacak. Gerekli alanlar * ile işaretlenmişlerdir