ÖZ özler özünü.
Göz gözler gözünü.
Hasretlenmek bir yaşama emaresidir.
Zor mu, evet zordur. Ama ne yaşadığının, ne hissettiğinin altını çizmektir. Sağlamasını yapmaktır.
Bir de yan yana iken özlemek vardır ki; gerçek ruh titreşimleri budur.
Özlemek toprağın yanması gibidir. Suya hasret oluşudur.
Özlemek kupkuru iken sevda açmaktır çiçek çiçek…
Canın cana can oluşudur özlemek.
Özün özünü vuslatta da özlemesi yaşam üstü yaşamdır.
Hasret tüten bakışlar gönlü nakışlar!
10.05.2017