İSTEMEM hep akıllı olmanı. Deliliğin de olmalı.
Delilik gözü karalıktır bilirsin. Yani gördüğünden başkasını görmeme, görememe hâli…
Onun için gözünün kararma durumu.
Gözün kararmıyorsa, gözü karayı nasıl göreceksin nazarım.
İşte bunun için delilik gerek bize. Usluluğa yeğleriz her daim deliliği.
Hep akıllı olma, sürekli usluluk özlenilesi değil. İlla delilik de olacak.
Yerinde, zamanında ve kıvamında. Ama olacak.
Yapamadığın deliliklerin pişmanlıklarındır. Utanmandır bazen. Başını öne eğmendir.
Bir deliliğin olsun nazarım, bir deliliğin.
Hem yürüyor hem kendiyle konuşuyordu. Bu da bir delilik değil mi dedim. Evet, ama yeterli değil dedi.
Kendiyle konuşmalı insan. En çok kendiyle konuşmalı.
Kendiyle konuşmayanın, ölçüp biçmeyenin, sözünü teraziye oturtmayanın başkasına söz söyleme hakkı olmaz.
Deliler neden herkese konuşur? En çok kendine konuştuğundan.
İnsanlar neden delilerin sözlerine kızmazlar, gülüp geçerler dersen o da bundandır. Çünkü deliler en çok kendini kınar. En fazla kendini ayıplar. En çok o taşlar kendini. Bu sebeple onlara bir şey diyen çıkmaz pek.
Söylenecek söz bırakmamıştır zira. Söylenecekleri önceden kendine söylemiştir, başkasına hacet kalmamıştır.
Kendine söz söyletmeyen, savunmaya geçenler akıllılardır, deliler değil.
Verecek bir cevap bulamadım. Sadece kendime bir deliliğin olsun diyebildim.
O kadar.
11.12.2018