UĞUR CANBOLAT
CANAVARLAR karanlıktan korkmazlar.
Karanlıklar kalplerine daha fazla karalar çalar çünkü.
Azgınlaştırır.
Fevriliklerine fevrilik eklerler, kötülüklerine kötülük.
Giderek katran karası gecelerde daha fazla kötülük beslerler, üretirler.
Ve karardıkça kararırlar.
Canavarlar karanlıkta ağlamazlar, iyiler ise orta yerde…
…
İLK ziyan en önemlisidir.
Gerisi çorap söküğü gibi gelir.
İlk darbe en mühimi.
Sonrası aç kurtların inlerinden fırlarcasına çıkmasına benzer.
Artık onlar kendilerini kötülükle, zulümle özdeşleştirmeye başlarlar.
Her nokta biraz daha karanlık, her çizgi biraz daha azmak.
Ve karardıkça kararırlar.
Canavarlar karanlıkta ağlamazlar, iyiler ise orta yerde…
…
BULAŞICIDIR kötülük.
Pandemi gibidir.
Birine bulaşıp pençesine aldığında çevresindekiler için ölümcül darbeler alırlar.
Her darbe yeni bir hamleyi çağırır. Her vuruş bir sonrakinin habercisi olur.
Her eziş bir daha yapmasını önerir. Acıyı çoğalttıkça haz seviyesi artar.
Herkesin kendisi gibi olmasını, olmayanlarınsa yaşamamasını ister.
Ve karardıkça kararırlar.
Canavarlar karanlıkta ağlamazlar, iyiler ise orta yerde…
…
IŞIĞIN hasmıdırlar.
Hısımlıkları şer iledir.
Gözlerinden öte kalplerinde kalmışsa bir kıymık merhamet onu harekete geçirmesinden korkarlar.
Kaygı düzeyleri pik yapar. Kapılarını sıkı sıkıya kapatırlar.
Arkasından açılmaması için alabildiğine güçlendirirler.
Bir kıvılcım bile onlar için savaş sebebidir zira ışık karanlığı izale eder, giderir.
Bunun için fırsat tanımazlar.
Işığı boğarlar. Yapamıyorlarsa da kaçarlar.
Ve karardıkça kararırlar.
Canavarlar karanlıkta ağlamazlar, iyiler ise orta yerde…
…
GECEYE değil karanlığa meftundurlar.
Zira gece düşünceyi çağırır.
Ağırlıkları yere indirir.
Düşünmeye, muhasebe etmeye zemin hazırlar.
Gözyaşı akmak için fırsat kollar gece.
Vicdanı harekete geçirmek için dürter, gıdıklar. Yetmezse sarsar.
Hakikati kalbine fısıldamak için yeni arklar, yollar bulmaya çalışır.
Menfezler oluşturmaya gayret eder.
İşte bunun için canavarlar geceyle dost olmazlar, olamazlar.
Üzerine katran dökerler. Kararttıkça karartırlar.
Ve karardıkça kararırlar.
Canavarlar karanlıkta ağlamazlar, iyiler ise orta yerde…
…
AÇIK bir baca bulabilirse eğer merhamet bir sülün gibi süzülür.
İncitmeden.
İşlemeyi unutmuş kalbine konar. Kokusunu salar evvel.
İnsanlığın, şefkatin, iyiliğin, sevginin, sevdanın rayihasını bırakır üstüne.
Ki, bu güzel koku sebebiyle kötülükler çözülüp dağılsın.
İyiliğin tomurcukları açılsın. İnsanlığın erdemi açığa çıksın.
Ve…
İşte o zaman açıldıkça açılır yürek. Kanatlanır sonunda.
Kendi insanlığı ile buluşup kucaklaşır.
Ve…
Tenhada ağlattıkları için ağlamayı öğrenir.
Ya Selâm!
29.08.2023