ÖYLE gönül alıcı konuşuyordu ki onu anarken içinden ‘Bal dillim’ diyordu. Onun bal dili yüreğini onarıyordu. Sessizliğinde ses idi onun için. Gecenin karanlığına düştüğünde onu hatırına getiriyordu. Ve hemen içi aydınlanıyordu. İç aydınlanınca dışın hiç hükmü kalır mı? O gündüzün yorgunluklarını, kendi iç telaşlarını ‘Bal dilli’si ile aşıyordu. Ne vakit ‘Bal dilli’si hatıra gelirse her …
HEPİMİZİN HAYATINDA HAYALETLER OLUR. Onlardan kaçarız. Gizleniriz. Ürkeriz çünkü onlardan… Hayatımızdaki hayaletlerden hayallerimize kaçarız. Korktuklarımızdan uzaklaşıp sevdiklerimize sığınırız. Hayallerimiz sığınağımız olur. En çok orada rahat ederiz. Sevdiğimizle halleşiriz halimizce… Sessiz, uzaktan, sakince… Bir o kadar da yakın, sıcak ve samimi… Ey hayalet korkmuyorum senden. Sığındığım hayallerim var senin bilmediğin… Ve hiç bilmeyeceğin! 28.04.2017