İÇİMDEN ırmaklar akar. Hem de ne ırmaklar. Nasıl da çağıldarlar, ah nasıl…
Irmak beni bir ümide taşır, bir ülküye.
Özgürlük nedir bilir misin? İçinden ırmakların akmasıdır. Çağlamasıdır.
Denize ulaşma tutkusudur özgürlük…
Ona ulaşma, ona kavuşmak…
Ayrılık azabından kurtulmak, vuslatın deminde bir olmak.
İçimden ırmaklar akar. Senin de içinden aksın ırmaklar. Bırak, tutma onları.
Emellere bent vurulmaz. Vurulsa da sonuç alınmaz.
Umut nedir bilir misin? Karanlığa alışmamaktır. Razı olmamaktır. Sabahı öngörmektir.
Tekrar sordu istediği cevapları alamadığı için. Umut nedir bilir misin? Nedir dedim bende.
Umut, kötülüğe meydan okumaktır. Özgürlük savaşçıları yapabilir bunu.
Savaş karanlıkla, kabullenme dedi.
Nasıl dedim.
İçindeki Hatice’yi uyandır. İlk vahyin gelişinden sonra hanesine dönen evrenlerin iftiharına Hz. Hatice annemizin söylediklerini hatırla. Onun nasıl bir ırmak olduğunu gör. Buradaki geleceğe imanı fark et.
İçindeki iyilikleri büyütmezsen ırmağın yolunu kesersin.
Ne demişti anamız?
“Allah’a yemin ederim ki, Cenâb-ı Hakk hiç bir vakit seni utandırmaz. Çünkü sen, akrabanı gözetirsin. İşini görmekten âciz kimselerin ağırlıklarını yüklenirsin, Fakire verir, kimsenin kazandıramayacağını kazandırırsın. Misâfiri ağırlarsın. Hak yolunda zuhûr eden olaylarda halka yardım edersin…”
Bir daha oku, bir daha. Ruhunun ezberi olsun bu cümleler.
Bir sessizlik oldu. Meseleyi bu bağlamda düşünmemiştim hiç. Utandım.
İçimden ırmaklar akar. Engel olma senin de aksın dedi tekrar. Buraya özel bir vurgu yapıyordu usta.
Nasıl dedim, nasıl?
Çoğalt türkülerini.
Türküler ki; umuttur, yakınlaştırır şafağı.
Türküler ki; biler özlemi. İki ucu keskin kılıçların önüne atar.
Türküler deyip geçme. Bilmeyen bilmez, bilen de bilir.
Onların tümü birer ırmak duasıdır.
Âşığın ahlarıdır. Karanlığı vuran ışıktan toplardır onlar.
Bakma bana öyle. Akıt içinden ırmakları.
22.10.2018