KESİNLİKLE buna inanıyorum. Düşmanlıklar bilmemenin sonuçlarıdır. Öğrenmemenin çocuğudur çoğu defa hasımlıklar.
Hikâyesini bildiğin, zorluklarına tanık olduğun, çilelerine aşina bulunduklarına düşmanlık besleyemezsin. Elinden gelmez bunu yapmak.
Kızgınlık nöbetlerine girdiğin öfkenin durdurulamaz kudurmuşluğu ile kalbinin arasında kaldığın zamanlar olursa eğer yapman gereken bellidir. Hikâyesini öğrenmelisin.
Yoksa bitirirsin kendini.
Sizin de başınızdan geçmiştir muhtemelen. Önceleri hiç haz etmediğiniz, hatta kısmen gıcık kaptığınız, zaman zaman hapsedilemez duygulara sahip olduğunuz kişilerin hayat hikâyelerine muttali olduktan sonra duygunuz değişir. Ardından fikriniz de eski sertliğini koruyamaz. İçten içe bir yumuşama, yer yer merhametin tomurcuklandığını hissedersiniz.
Hikâyesini bilmediğimiz kişilerle empati kuramayız. Bu sebeple bu kişilerle yaptığımız hiçbir savaş adalet ilkesini barındırmaz.
Korkularını bildiğin birine karşı korkutucu davranamazsın artık. Kaygılarını fark ettiğin kişi ile arandaki diyalogların körükleyici olmayacaktır bundan sonra.
Pişmanlık kapını zorlar ardından, ben ne yaptım dersin. Ötekileştirmekten, etiketlemekten, itham etmekten uzak durursun. Dost olmazsan bile düşman da olmazsın.
Çünkü artık onun hikâyesini biliyorsun.
02.12.2019