ŞAŞIRDIM ne demek bu diyerek ama ısrarını sürdürdü ve tekrar etti. “Eve dön.”
Yapı olarak evcil sayılırdım. Zorunluluk halleri dışında gece mutlaka eve döner kendi yatağımda uyumayı tercih ederdim daima. Eve girmişsem de kolay kolay dışarıya çıkmayı tercih etmem önceden planlanmış bir program yoksa. Bunlar geçti aklımdan ve “Ben evdeyim zaten” dedim.
Tatmin olmadı bu cevabımdan ve “Maalesef hepimiz evimizin dışındayız. Sıkıntılarımızın ana kaynağı bu” dedi.
Aklımla alay ediliyor sandım. Bunun yapılmayacağına kâni olduğumdan “Bir rüyada mıyım acaba?” diye düşündüm.
Hayır, ne öyleydi ne de böyle. Israrla eve dönmemiz hususundaki vurgularını sürdürdü. Sohbetin sonunda meseleyi hepimiz anladık.
Kastedilen “Kalbimize dönmek” imiş.
Kalbimiz dışarısına çıkmamamız gereken evimizmiş. Onu asla terk etmemeliymişiz.
“Kalbinin dışına çıkanlar üşürler” dedi.
Kalbinin dışına çıkanlar korumasız kalırlarmış. Kalbinden hicret edenler başka yerlerde asla rahatlık bulamazlarmış. Menfi duyguların pençesinde can çekişirlermiş.
Gel de hak verme.
Yaşadığımız pek çok problem aslında kalbimizin dışında başka hayatlar denememizden kaynaklanmıyor mu?
Düşünün, siz de hak vereceksiniz.
02.03.2020