SENKRONİZE KÖTÜLÜK

TEKİL değildir kötülük… Sürekli eş alır ve öyle devam eder.

Bir daha, yetmedi bir daha, kâfi değil yeniden bir defa daha derken sürgit devam eder.

Çeşitlenir, katlanır ve artar.

Sonu yoktur. Oburdur, doymaz. Tükettikçe iştahı artar.

Bir kez yol verildi mi tutmak artık neredeyse imkânsızlaşır. O nedenle başlamasına mani olmak çok mühimdir.

“Bir kereden ne olacak?” sorusu şeytanın önemli bir tuzağıdır. Bir kez çalan hep hırsızlığa eğilimli olur. Bir defa söven sonrasını da getirir.

İlk şiddet de böyledir. Yaşandı mı hep yaşanır. Nefsin açtığı kötülük kapısı hep açık kalır.

Senkronize olan kötülük zamanla kişiyle eşleşir.

Aynîleşir.

Oysa biz senkronize iyiliklerin insanı olmalıyız.

Çoğalan, çeşitlenen, bereketlenen ve bizimle eşleşen…

Karakterimiz hâline gelen…

Ümitvâr olsak da umudumuzu yitirtecek ne çok olaya tanık oluyoruz.

Yine de tek çözüm iyilikleri çoğaltmaktan geçiyor.

Senkronize olan iyilikleri…

11.04.2020

Bir yanıt yazın

E-posta adresiniz yayınlanmayacak. Gerekli alanlar * ile işaretlenmişlerdir