Bir dünyamız vardı.Dönerdi.
Bizde dönerdik onunla…
Gözlerimiz o dönüşe mıh gibi çakılı olurdu.
Topaçımız döndükçe renk akışı olurdu içimizde. Nasıl da karışırlardı birbirine.
Nasıl da bir olurlardı.
Nasıl da ah…
Kimi zaman avucumuzda çevirirdik, kimi vakitler yere atardık.
Atardık ama.
Avucumuzdakini gerektiğinde atabilmeyi öğrenirdik.
Bağ olmamalıydı sevgimiz, bağımlılık olmamalıydı.
Bağ olmalıydı sevgimiz. Bağlamalıydı. Bağımlılık olmamalıydı ama.
Bağımlılığa evrildiğinde yorardı. Bitmez dünyanın kaprisi demişti bir büyüğüm.
Bitmiyormuş gerçek.
Bir topaçımız vardı, birde biz.
Mutluyduk biz böyle…
Sonra oyuncaklarımız değişti.
Biz değiştik.
Değişti dünya!
26.10.2017