ASLINDA sözü dolaylı söylerdi dedim. Kendisi emir vermek yerine dinleyenin buradan bir emir çıkarmasını daha değerli bulurdu.
Bende buna inanırım. Daha yararlı olduğu fikrini taşırım.
Doğrudan emir kipiyle söylenen sözler genellikle tersine sonuçlar verirler. Bunun çokça şahidi oldum. Kişinin yapacağı varsa bile bu üslûp nedeniyle yapmaktan geri durur. İmtina eder.
Bu defa dedem sözü direk söyledi. Adrese teslim bir cümleydi bu: Heveslere hadim olma.
Heveslere hadim olmak ham ervahın işidir oğul dedi ilave olarak.
Sen hevesin değil havasın talibi ol. Aşağılara değil yukarılara bak tırmanmak için. Fakat asla aşağıları aşağı gibi görme, ben bunu tarif etmek için kullanıyorum. Her mertebenin insanı vardır. Her bilinç aşamasında farklı insanlar bulunur. Bunları bilmek etiketlemeye, tanımlamaya, küçük görmeye sebep değildir, olmamalıdır.
Kulağımda küpedir bu sözler. Çınladığı da olur zaman zaman. Çınladığı vakitleri dedemin öğüdüne uzak düşmek olarak kabul eder ve hemen kendime çeki düzen vermeye çalışırım.
Heveslerin değil havasın taliplisi olmak yabana atılacak bir öğüt değil.
Hatırladığım kadarıyla devamı da vardı.
En önemlisi şuydu. Sen heveslerin değil gönlün hadimi ol. Gönül incisini parlatanların işçisi ol.
Olabildim mi, hayır.
Çıkmayan candan ümit kesilmez derler.
Bende kendimden ümit kesmedim. En azından şimdilik.
30.01.2019