BAŞLANGIÇ sonun içindedir. Onu belirler, tanımlar. İyilik ve güzellikler barındıran başlangıçlar araya hırslar karıştırılmamışsa sonuçları yüz güldürücüdür.
Mukaddimenize dikkat edin. Önemlidir.
Bir haneye nasıl girdiğiniz, barındırdığınız niyetleriniz çıkışınızı da belirler. Selamınız, kelamınız bunların ipuçlarını içerir.
Böyle başladı muhabbet. Son bağrında ilki barındırmaz mı dedim. Kesinlikle dedi, kesinlikle.
Başlangıçla son aynıdır. Birbiri içindedir. Beslerler kendilerini. Söylemek istediğim tam da budur.
İftitah tekbirinin nasıl olduğu namazın selamını da içinde taşır. Süreci de yani rüku, sücud ve oturuşu da…
Evvel mühimdir nazarım. Mebde müntehayı da hatimeyi de içine alır. Evveli güzel olanın sonu da hoştur.
Sözü nereden nasıl açtığın ne şekilde mühürleyeceğini de getirir. İftitahın son selamındır aynı zamanda. Âşık işte bu sebeple “Evvelim sen oldun ahirim sensin” demiştir.
Ey gönlünde barınıp dem tuttuğum. Önsözüm de sensiz son sözüm de. Mukaddimem de sen, hatimem de. Sözümün kilidi de mührü de sensin…
Bitmeyen bitişlerim ve tekrarlanan başlangıçlarım hep sensin.
04.03.2019