HENÜZ selam vermiştim ki bu sözle karşılandım. Oysa ayakkabılarımı da çıkartıyordum. Üstelik terlik yoktu ayaklarımda. Bakalım bunun altından ne çıkacak diye düşünerek geçip sedire yanı başına oturdum.
Yineledi. Çıkardın mı terlikleri dedi. Bu soru sadece sana değil, kendime de sorarım sıkça. Terlik giymediğim halde yaparım bunu.
Sohbetin konusu belli olmuştu. Terlikler.
Yüce kitabımızda Hz. Musa’ya olan hitabı hatırlattı. Orada Rabbimiz nalinleri çıkartması emrini veriyor. Bu emir aynı zamanda bizi de bağlar. Bizde bunları çıkarmalıyız ilahi feyze muhatap olabilmek için.
Zahiri ilk manasının dışında kendimizi tanımladığımız ne varsa yani varımızı, yoğumuzu, üstünlük izafe ettiğimiz bilgilerimizi, sosyal pozisyonlarımızı, çoluğumuzu, çocuğumuzu, dünya sevgimizi, cennet tutkumuzu, kurbiyyetimize mani olan neyimiz varsa hepsini kurban etmemiz, bırakmamız söyleniyor.
Bunlar aklımızı ve fikrimizi istila eden beşeri pabuçlarımızdır. Bu kirlilikle huzura çıkılmaz.
Niyazlarımızda aklımıza gelen enva-i çeşit hususları hatırladığımda bu dersin ne kadar yerinde olduğunu anlattım.
Ve içimden geçen son cümle şu oldu.
Ne çok pabucumuz var çıkarmamız gereken!
16.08.2019