GÜNEŞ YAKIYORSA GÖLGE ARAMALISIN

YAPMAN gereken bu ancak eğer gezdiğin yerler çöl ise durum görünenden daha vahim…

Gölge bulmak bir yana gözüne nice seraplar görünür ve sen oradan oraya koşar durursun.

Netice mi? Belli ama dilerseniz söylemeyelim.

Çözümü hırsa fren olmalıdır.

Her şeyi herkesten fazla istemeye başlayıp bitmeyen bir iştihaya düştüğümüzden beri gölgesiz kaldık.

Dost duygular bırakıp gittiler. Nefsin acımasız yakıcılığı altında kavrulup duruyoruz.

Tüm bunlar kalbimizi koruyamadığımız için başımıza geldi dersek abartmış olur muyuz bilmiyorum.

Oysa büyüklerimiz bize ne güzel öğütler vermişlerdi. Onlardan birisi şuydu; “Hırs sebeb-i hasârettir.”

Bir diğeri ise; “Hepsini isteyen her şeyi kaybeder.”

Oysa bizler “Önce sen, önce kardeşim” diyen bir toplum idik. Ne zamandır “Önce ben, hep ben” demeye başladık çöle düştük.

Ve gölgeler küstü bize.

Bir âşıktan işitmiştim. Mâşukuna “Ülkem sensin, senin kalbindir” demişti.

Dengeyi yitirdiğimizden beri ifrat ve tefritin yakıcılığı altında kıvranıyoruz.

Gölge neresidir derseniz benim cevabımız kalbimizdir.

Oraya dönmeliyiz!

02.04.2020

Bir yanıt yazın

E-posta adresiniz yayınlanmayacak. Gerekli alanlar * ile işaretlenmişlerdir