HAYAT harekettir. Hareketsizlik insanı işlevsiz bırakan, kalıbını boşaltan bir yokluk gibidir.
Hareket bizi evrenin hareketiyle bütünleştiren, enerji birliğine götüren bir davranış.
Hareket etmediğimizi düşündüğümüz zamanlar bile iç hareketlerimiz devam ettiğinden, büyümeye ve yaşlanmaya devam ederiz.
Bir ağacın kesilmesi, kuruması, marangozun eline geçmesi ve kendisinde ilerletilen çivilerle masa olması onun hareketidir. Başka nesneleri de bu örnek üzerinden düşünebiliriz.
İnsan davranışı üzerinde çalışanlar bize hareketlerimizi izlememizi, kendimizi gözlememizi, davranışlarımızı okumamızı ve anlamları üzerinde düşünmemizi önerirler.
Bu empatik davranışın aynı zamanda ön aşamasıdır.
Beynimiz en güzel kayıt organıdır. Bir meselede, karşılaştığımız can yakıcı veya yürek coşturucu hususlarda nasıl hareket ettiğimizi gözler ve bunu okuyup anlamlandırdığımızda başkalarıyla olan ilişkilerimizi de kolaylıkla çözümleyebiliriz.
Üzüldüğümüz, sevindiğimiz, mutluluk duyduğumuz, gönendiğimiz, değerli hissettiğimiz hareketleri beynimizin sinemasından seyredelim.
Ve okuyalım hareketlerimizi. Not edelim. Ardınsa sevindiklerimizi başkalarıyla ilişkimizde yürürlüğe sokalım ve öyle davranalım. Üzüldüğümüz durumlarda da aynı gözlemi yaparak bundan kaçınalım.
Demem o ki, hareketli dünyada hareketsiz kalmayalım. Hareketlerimizi gözleyelim ve tanıyalım kendimizi.
Kendimizi ne kadar tanırsak çevremizi de o kadar tanımış olacağız zira.
04.04.2019