KENDİNİ UÇURMAK

TERS gelebilir ilk duyduğunuzda, normaldir. Benimde tepkim benzer şekilde olmuş ve bu nasıl olur demiştim. Büyükler eğer bir söz sarf ediyorlarsa boşuna değildir genellikle. Yaşanmışlık barındırır içerisinde, tecrübelerin toplamı olarak bir cümleye sığışırlar başa gelen deneyimler.

Kendini uçurma, daha doğrusu şeytanın uçurmasına imkân verme. Önce şeytan kişiyi uçurur sonra kişi şeytanı.

Tamamı buydu söylenenin. Kendisi kısa manası uzun.

Ne çok kişi tanımışızdır mütevazı postu içinde kendini saydıran, övdüren, uçuran. Oysa bu sahtelerin işidir. Sahici olanlar bu düşkünlük hallerinin yanından bile geçmezler. Zira kıymetlerinin Hakk katında olduğunu bilirler ve gayrısına da ehemmiyet vermezler.

Anlaşılıyor ki, şeytan önce kişiyi havalandırıp uçuruyor. Yükseklere, çok yükseklere kanat açtırıyor.

Sonra mı?

Sonra da kişi düşmemek için şeytanın kanatlarına rüzgâr olmaya başlıyor. Yani şeytan kişiyi, kişi ise şeytanı uçuruyor. Zamanla yalnız uçamaz duruma geliyorlar ve hadise o kadar makulleştiriliyor ki, kimin kimi uçurduğu unutuluyor.

Bir uçuş ortaklığı bu. Ortak hedef yolculuğu da denilebilir.

Sözün özü şu sanırım. Kendini uçuran uçuruma da hazırlıklı olmalı!

16.07.2019

Bir yanıt yazın

E-posta adresiniz yayınlanmayacak. Gerekli alanlar * ile işaretlenmişlerdir