YOKLAMA yapar gibiydi. Herkese tek tek soruyor, cevaplarını sakince vermelerini bekliyordu.
Hepimiz şaşırmış gibiydik bu soruya, zira böyle bir tarzı yoktu.
Kimilerinin şana, şöhrete, bilinir olmaya meylettiği görüldü cevaplarında.
Bir kaçı kariyer basamaklarından bahsetti. Üç beşi iyi bir evi, ekebileceği bir bahçesi olmasını istediğini dile getirdi.
Arka taraflarda oturan ilk gördüğüm biri bir atım olsaydı ah dedi. Hoca o kişiyi biraz irdeledi o da hayalini imrenilecek bir hitabetle anlattı.
Çoğu paraya lüzum duyduğunu söyledi darlıktan kurtulmak için…
Erdemler konusuna neredeyse hiç girilmedi diyebilirim. Cılız birkaç ifadenin dışında güçlü vurgu yapan olmamıştı.
Bana sıra gelmeden bir misafir sebebiyle muhabbet sona erdi.
Benim lazımım neydi?
Kendimi ikna edecek bir cevap bulamayışım canımı iyiden iyiye sıkıyordu.
Günlerce düşünüp durdum. Zira bir tek hususla sınırlamak ne kadar doğru olabilirdi ki?!
Belki de lazımımız bir candı. Bir yoldaştı. Sırdaştı. Dosttu.
Onu bulsak eksiklerimiz tamam olmaz mıydı?
Telefonda adını buldum. “Lazımım Sensin, bir tek sen. Sen varsan her şey var” yazıp gönderdim.
İyi mi ettim?
İyiyse si de yapın.
16.04.2020