KİMİN değil ki şeklinde itiraz edecek oldum ama benden önce davranarak “Bu bağımsızlık herkesin kârı değil” dediğinde sustum.
Hepimizin kalbi müstakil değil miydi? Tek ve bağımsız…
Demek ki, değilmiş.
Parsellenmiş kalplerin sahibiyiz çoğumuz. O kadar fazla şey sığdırmışız ki içine tıka basa sevmeye mecali kalmamış.
Hissedişi azalmış veya hiç kalmamış.
Çok katı ve keskin bir hüküm gibi geliyor olabilir size. Bir şey diyemem zira bende böyle düşünmüştüm ilkin. Ama biraz düşündüğümüzde ise hak vermemek elde değil.
Kimimiz kalbimizi başarı hırsıyla doldurduğumuzdan sertifikadan sertfikaya koşuyoruz. Kimimiz sağlıkla kafayı bozduk. Bazılarımız ise maddi kazancı her şeyin üstünde tutar olduk. Menfaat beklentisi yoksa ağızlar açılmıyor çoğu defa.
Ve kalbimiz işgal altında artık.
Sevdiklerimize sığacakları yer kalmadı neredeyse.
O ise yıllar evvelinden bugünlere seslenir gibiydi. Sevdiğinden bahsederken “Müstakil bir kalbi vardı” demişti.
Bu sadece belirli birine ayrılmış bir kalp demekti.
O varsa kalpte başkalarına yer yoktu, başkaları varsa ona…
Müstakil bir kalbimiz olmalı sadece ona ait ve sadece onun var olduğu…
Ve yine müstakil bir kalbimiz olmalı sevdiğimizde bizim içinde yer aldığımız.
24.02.2020