CESARET edememiştim buna. Oysa ne çok şey sormak istiyordum.
Gözlerinin ateşi iflahımı kesmişti.
Büyük bir özgüven içinde kalkıp gitmiştim. Zihnime kaydettiklerimle yetinmemiş notlar bile almıştım. Böylece soru cevapları doğru yönetmeyi hedeflemiştim. Alabileceğim cevapları mizacım sebebiyle yanlış anlamamayı da hesaba katmıştım.
Öncelikle aktif ve doğru bir dinleme gerçekleştirecektim. Kendime göre değil söyleyenin murat ettiği neyse kendimi buraya odaklayacaktım.
Ama olmadı, olamadı.
Gözlerinin ateşinden soramadım.
Bir gün bunu başarabilir miyim, bilmiyorum. Zira bunun kaçıncı deneme olduğunu ben bile unuttum.
Beni kınıyor musunuz, bilmiyorum. Eğer başınıza gelmemişse buna benzer bir durum rahatlıkla yapabilirsiniz bunu. Benim de size söyleyecek bir şeyim olmaz.
Acizlikse, bu benim acizliğim. Çekiniklikse yine bana ait.
Ancak tüm bunlar itiraf etmeye mâni mi, hayır.
İşte bir kez daha tekrar ediyorum.
Birikmiş sorularım vardı ve alacağım cevaplara ihtiyacım…
Gözlerinin ateşinden soramadım.
24.02.2020