BİR terzi değildi kendisi, bir mimar da…
“Ne yapıyorsun?” dediğimde “Tadilat devam ediyor” diyerek cevaplamıştı.
“Bir ev aldığını bilmiyordum” dedim. Devam etti: “Hiç evim olmadı, lüks bir daire de hiç oturmadım biliyorsun” dedi.
“Peki, bu ne tadilatı o zaman?” sorusuna beni şaşırtan bir karşılık vermişti.
“Kendimde tadilat devam ediyor.”
Harika bir sohbet konusuydu ve hepimizi ilgilendiriyordu.
Kişinin kendini tadilata alması hiç kolay değildi.
Zaman istiyordu.
Ardından ciddi bir niyet ve onu hiç bırakmayan ateşli bir gayret. Çünkü tadilata tabi tutmamız gereken o kadar çok yanımız var ki…
Nereden başlayacağımıza bile şaşırabiliriz dikkatli bir analiz yaptığımızda.
Ve kendimizi bu restorasyona sokmadığımız sürece eksik bir insan olacağımız o kadar açık ki…
Acı gerçek şu: Henüz bunu düşünüp karar verecek noktada bile değiliz.
Ne yazık ki!
19.06.2020