ESKİDEN bu kadar çok değillerdi. Giderek çoğaldılar ve ne yazık ki, bu durumu çok normal kabul eder oldular.
Pişmanlık duymuyorlar. Nedamet içinde değiller. Burada aşınmış olan erdemden bahsetmemek olmaz elbette. Onlara göre doğruluk yeterli değildir. Gerçeklik ehemmiyetsizdir. Önemli olan eylemlerin istedikleri sonuçları vermesidir. Gerisi konuşulmayı bile hak etmez.
Acımasız faydacılar herkesi av gibi gören pragmatistlerdir. Elde ettikleri yarar bitince kişiler hiç tereddüt edilmeden buruşturulup atılmalıdırlar.
Ahlakı, adaleti, hoşgörüyü, merhameti, iyiliği, sevmeyi, vefa duymayı, karşı tarafı anlamayı yani empatiyi yok sayar. Hatta çoğu defa bunlara ayak bağı muamelesinde bulunur.
Bu sebeple çok tehlikelidirler. Bundukları ortamlar güvenli değildir. Herkes her an tedirgindir.
Acımasız faydacılar esasen tam bir sömürücüdürler. Tüm kaynakları sonuna kadar acımasızca kendileri için kullanırlar.
Bencildirler. Zalimane davranırlar daima. Hedonist yani hazza dayalı bir insan profiline sahiptirler ve yaptıkları eziyetlerden hunharca zevk alırlar.
Girişteki hükmü tekrar etmek isterim. Acımasız faydacılar giderek artış gösteriyor. Hatta kimi zamanlar en yakın olduğumuz sevgi yatırımımızı kendilerine yaptıklarımızdan bile gelebilmektedir.
Ne yazık ki!
16.03.2020