HER sabah yeniden doğan ve bizi aydınlatan güneşten bahsetmiyorum. Bu başka bir güneş.
Doğuşu çok başka bu güneşin… Tutuşması da öyle, tutulması da.
Şafağı çok başka bu güneşin, kızıllığı da yine başka şeye hiç benzemiyor.
Sen bana diyorsun ki, tarif et tutuşmayışını güneşin. Bu mümkün olabilir mi, inan hiç bilmiyorum.
El ele olmak desem bu nasıl olur ki, dersin. Birlikle bir sahil yürüyüşü gibi anlatsam yine dudak bükersin.
Aynı ağaç altında başlar yan yana gelecek şekilde farklı yönlere uzanıp düşen yapraklara şiirler söylemek şeklinde tarif etsem yine de yetinmezsin.
Tel te saçlarını güneşin kızıllığı ile gecenin karanlığının birbiri ile yeniden tanıştığı zamanlara kadar sevmektir desem romantik görürsün beni.
Peki, nasıl anlatayım o halde?
Bu bir yürek tutuşmasıdır.
O kadar!
19.11.2019