KESİNLİKLE böyle düşünüyorum. Bunun elbette birçok sebebi var. Her birimizin nedenleri farklı olabilir ama netice budur ve değişmez.
Yıllarını birlikte biçimlendirmiş, geride beraberce yaşanmış bir ömrü bırakmış olanlara dikkatli bir gözle baktığınızda durum daha da netleşiyor.
İnsan kâinatı aslında birbiri üzerinden okuyor. Hayatı da öyle.
Varlığı, yokluğu, darlığı ve genişliği bin bir badire ile yaşayanlar gönül dillerini çözmüş olmakla birlikte davranışlarının neler söylediğini de çok iyi biliyorlar.
Yukarıya doğru kalkmış bir kaş, yere mıhlanmış bir bakış, al al olmuş yanaklar, düğümlenen boğaz ve bulunamayan ama aranmaya devam edilen doğru kelimeler…
Titreyen ses ve farklı çarpan kalp…
Bunların tümü upuzun cümlelerdir. Öylesine cümleler de değildir üstelik. Terkibi kısa ama manası uzun…
Anlatması ise vakitlere sığamayacak berekette cümleler…
Evet, insanı okumadan kendimizi okuyamayız. Evren kitabının sahifelerini çevirmiş sayılmaz. Dahası yüce kitabımızı da kâmilen okumuş olmayız.
İnsanı okumak uzun yıllar alır, ama kim diyebilir ki, buna değmez.
Değer, fazlasıyla üstelik!
09.07.2019