ACI bizi geliştirir. Bilmediklerimizi öğretir. Sahiplik duygumuzda açılımlar yapar. Uğruna acı çekebildiğimiz şey bizim olur.
Sefa da güzeldir belki, iyi vakit geçirilmiş olur ama acı başkadır. Acı kişiyi başkalaştırır, dönüştürür. Kendisi eder.
Acıdan kurtulma eylemi bencilliği işaret eder. Haz bana acı başkasına düşüncesi bu girdaba düşüldüğünü gösterir. Derdini seven, ona talip olan, dermanı derdinde arayan ve burada bulan bir irfan anlayışından ne kadar da uzak düştük.
Ruhumuz bu sebeple çıkmaz sokaklarda çıkış arıyor belki de. Kim bilir?
Acı ferdi zenginleşmenin kapısıdır. Yeni bilinçlere gebedir. Yetenek zenginliği ve çeşitliliğini sunar. Ufkun genişlemesi ve yeni çözümler zevklerden değil acılardan sonra keşfedilir.
Sosyal beğeniye, onaylanmaya, takdir görmeye, tanınmaya öncelik verilen bir dünyada acıya talip olmak elbette birilerince çılgınca görülecektir. Görülsün.
Acıya yabancı kalmak zevkin zevkini almaya en büyük engeldir.
Zevkler geçici, acılarsa daha az geçici daha çok kalıcıdır. Acılar bizimdir.
28.03.2019